Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Βόλτα στον Υμηττό



Βόλτα στον Υμηττό


   Ωραίες βραδιές έχουμε, όταν δεν βρέχει. Φέτος νομίζω ζούμε καλύτερο χειμώνα . Πέρυσι δεν τον πολύ καταλάβαμε. Μας το χρώσταγε δηλαδή. Όχι για να είμαστε δίκαιοι.  

 Αγαπώ όλες τις εποχές. Άλλωστε σκεφτείτε την ζωής μας χωρίς το χειμωνιάτικο  χουχούλιασμα στα ζεστά σεντόνια από την ώρα ύπνου που είχαμε λίγο πριν σηκωθούμε.. Ή τις καλοκαιρινές νύχτες τις επαρχίας ή του νησιού στις διακοπές.

  Η ανθοφορία της άνοιξης? - Αυτό θα έλεγα αν δεν ήξερα πόσοι άνθρωποι έχουν αλλεργίες - αλλά θα πω την αργή μετάβαση μας από τα μακρυμάνικα στα κοντομάνικα. Εκεί που θυμάσαι πια περσινά καλοκαιρινά ρούχα σε βολέψανε και σε κάνανε  να νιώθεις άνετα.
  Και ποιο μας έμεινε; Το φθινόπωρο. Τα πρωτοβρόχια, τα φύλλα που πέφτουν.
  Όλες οι εποχές όμορφες είναι αρκεί να τις ζούμε. Υπάρχουν πολλά πράγματα ευτυχώς ακόμα που μπορεί να κάνει κάποιος με καθόλου ή λίγα χρήματα.
  Υπάρχουν τόσα πάρκα. Τόσες κοντινές εξορμήσεις. Ακόμα και δωρεάν παραστάσεις. Πολλά, αρκεί να αποφασίσουμε να  τα κάνουμε. Ότι αρέσει στον καθένα.. έχουμε επιλογές.  Δεν αφήνω λοιπόν  να πάει ο χρόνος μου χαμένος. Προσπαθώ στο χρόνο που μου <<περισσεύει >> να κάνω πράγματα που αγαπάω. Ένα από αυτά είναι να παίρνω τα βουνά. Αγαπώ το περπάτημα στο βουνό. Με αναζωογονεί. Μου δίνει ενέργεια.
  Παρατηρώ την φύση. Μου αρέσει να παρατηρώ την φύση.
Θυμάμαι πριν κανένα 3μηνο έβλεπες μανιτάρια. παντού. Ακόμη υπάρχουν. Όχι τόσα πολλά. Πρέπει να είσαι πιο παρατηρητικός τώρα.
  Πήγαμε λοιπόν στον Υμηττό. Ευτυχώς τον έχουμε πολύ κοντά από το σπίτι μας. Και ο δρόμος για να φτάσουμε είναι γεμάτος αναμνήσεις. Η παλιά γειτονιά. Εκεί που μεγάλωσα, έπαιξα, έκανα τις πρώτες φιλίες.
  Η Φοιβη τρελαίνεται για το βουνό. Με το που ακούει την λέξη τεντώνει τα αυτιά της και χοροπηδάει από χαρά. Βγαίνουμε από το σπίτι τρέχοντας γιατί δεν κρατιέται. Ευτυχώς στο δρόμο ηρεμεί. Παρασύρετε από τις μυρωδιές άλλων σκυλιών και έτσι οι στάσεις είναι συχνές.
  Όταν βρίσκομαι κοντά στην φύση νιώθω σαν να είμαι σπίτι μου. Νιώθω τόσο οικία. Νιώθω ένα με αυτή. Με την μάνα γη. Βλέπω τα δέντρα και θέλω να τα αγκαλιάσω, που το κάνω πολλές φορές, θέλω να πιάσω το χώμα, να κάτσω στα γρασίδι. Να έρθω όσο πιο κοντά σε αυτήν μπορώ μέχρι την επόμενη φορά που θα την συναντήσω.  

  Αν έχω αυτή την επαφή τα έχω όλα. Νιώθω γεμάτη. Νιώθω σπίτι μου.

  Το 2015 ας βγούμε περισσότερο, ας ψαχτούμε περισσότερο.

  Σήμερα κάποιος μου είπε ότι αγαπάει το θρόισμα  των φύλλων από τον αέρα. Χάρηκα, γιατί παρατηρεί και αυτός το σύμπαν.

















   We have beautiful nights. when it is not raining. This year I think wehave better winter than last year that we didnt understand it a lot. To be fare the weather owed us


  I love all the seasons. After all think of life without our warm sleep under the blankets just before wake up .. Or in the summer nights the province or island on vacation.
 The blossoming of spring; - What I would say if I didn’t know how many people have allergies - but I will say the slow transition from the long-sleeved shirts to the summer clothes. There you remember which clothes made you felt comfotarble last year.




 And what i left? Autumn. The rains, the leaves falling.
 All seasons are beautiful, enough to live on. There are many things happily even that can make someone with no or little money.
 There are so many parks. So short trips. Even free performances. Many, enough to decide to do it. What everyone likes .. we have options. So I dont let my time goes. I try to my free time to  do things that I love. One of them is to get to the mountains. I love walking in the mountains.Refreshes me. Gives me energy.
 Observe nature. I like to observe nature.
 I remember before any three months mushrooms were everywhere. Even now there are few . Not so many anymore, You have to be more observant now to find it.
 So we went on Hymettus. Thankfully we have it very near our house. And the way to get there is full of memories. The old neighborhood. Where I grew up, I played, I did the first friendships.
 Phoebe loves the mountain. Once she hears the word stretches her ears and jumping with joy. We run to  get out of the house because she is excited . Thankfully on the street calms. Enthralled by the smells of other dogs and so stops are frequent.
 When I'm close to nature feel like I'm home. I feel so comfortable. I feel one with it. With the mother earth. I see the trees and I want to hug, which I do sometimes, I want to catch the dirt, sit in the grass. To become one with nature.
If I have this contact I have everything. I feel full. I feel my home.

In 2015 let's go further, let's look for more.

Today someone told me that loves rustling of the wind. I was glad, because he observes the universe.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου