Olga's dreamland: Alphonse Mucha - The Father of Art Nouveau part I

By Alphonse Mucha-studio photography

Alfons Maria Mucha
24 July 1860 – 14 July 1939), often known in English and French as Alphonse Mucha, was a Czech Art Nouveau painter and decorative artist, known best for his distinct style. He produced many paintings, illustrations, advertisements, postcards, and designs.

Ο Άλφονς Μαρία Μούχα (24 Ιουλίου, 1860 – 14 Ιουλίου, 1939) ήταν Τσέχος ζωγράφος, εκπρόσωπος της Αρ Νουβό. Στο έργο του έχει αφιερωθεί το Μουσείο Μούχα στην Πράγα.

Alfons Maria Mucha

Alphonse Maria Mucha was born in the town of Ivančice, Moravia (currently a region of the Czech Republic). In 1871, Mucha became a chorister at the Saint-Peter’s Cathedral in Brno, where he received his secondary school education. It is there that he had his first revelation, in front of the richness of Baroque art. During the four years of studying there, he formed a friendship with Leos Janácek who would become the greatest Czech composer of his generation.^[4] Although his singing abilities allowed him to continue his education through high school in the Moravian capital of Brno, drawing had been his main hobby since childhood. He worked at decorative painting jobs in Moravia, mostly painting theatrical scenery. In 1879, he relocated to Vienna to work for a major Viennese theatrical design company, while informally augmenting his artistic education. When a fire destroyed his employer's business during 1881 he returned to Moravia, to do freelance decorative and portrait painting. Count Karl Khuen of Mikulov hired Mucha to decorate Hrušovany Emmahof Castle with murals, and was impressed enough that he agreed to sponsor Mucha's formal training at the Munich Academy of Fine Arts.

Ο Άλφονς Μούχα γεννήθηκε στην πόλη Ίβαντσιτσε (Ivančice) στη Μοραβία (σημερινή Τσεχία). Οι ικανότητές του στο τραγούδι τού επέτρεψαν να συνεχίσει τις σπουδές του στο Γυμνάσιο στην πρωτεύουσα της Μοραβίας Μπρνο, αν και από την παιδική του ηλικία η πρώτη του αγάπη ήταν η ζωγραφική. Δούλεψε στη Μοραβία ως ζωγράφος, κυρίως ζωγραφίζοντας θεατρικά σκηνικά. Το 1879 μετακόμισε στη Βιέννη για να δουλέψει για μια μεγάλη εταιρεία θεατρικού σχεδίου ενώ ανεπίσημα διεύρυνε και την καλλιτεχνική του εκπαίδευση. Όταν μια φωτιά κατέστρεψε το 1881 την επιχείρηση του εργοδότη του, επέστρεψε στη Μοραβία και δούλεψε ως ανεξάρτητος ζωγράφος διακοσμήσεων και πορτρέτων. Ο κόμης Κάρλ Χούεν του Μίκουλοφ προσέλαβε τον Μούχα για να διακοσμήσει με τοιχογραφίες το κάστρο Χρουσοβάνυ Εμάχοφ και εντυπωσιάστηκε τόσο που συμφώνησε να χρηματοδοτήσει την εγκύκλια εκπαίδευση του Μούχα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου.

Mucha moved to Paris in 1887, and continued his studies at Académie Julian and Académie Colarossi. In addition to his studies, he worked at producing magazine and advertising illustrations. About Christmas 1894, Mucha happened to go into a print shop where there was a sudden and unexpected need for a new advertising poster for a play featuring Sarah Bernhardt, the most famous actress in Paris, at the Théâtre de la Renaissance on the Boulevard Saint-Martin. Mucha volunteered to produce a lithographed poster within two weeks, and on 1 January 1895, the advertisement for the play Gismonda by Victorien Sardou was posted in the city, where it attracted much attention.

Ο Μούχα μετακόμισε στο Παρίσι το 1887 και συνέχισε τις σπουδές του στις Ακαδημίες Ζυλιέν και Κολαρόσσι, ενώ συγχρόνως έκανε εικονογραφήσεις σε περιοδικά και διαφημίσεις. Γύρω στα Χριστούγεννα του 1894 ο Μούχα έτυχε να βρεθεί σε ένα τυπογραφείο όπου προέκυψε μια ξαφνική ζήτηση για μια νέα αφίσα που θα διαφήμιζε ένα θεατρικό έργο με πρωταγωνίστρια την Σάρα Μπερνάρ, την πιο διάσημη ηθοποιό του Παρισιού, στο Θέατρο της Αναγέννησης. Ο Μούχα προσφέρθηκε να δημιουργήσει μία αφίσα λιθογραφία μέσα σε δύο εβδομάδες και την 1η Ιανουαρίου 1895, η διαφήμιση της Γκισμόντα εμφανίστηκε στους δρόμους της πόλης. Μέσα σε μία νύχτα έγινε διάσημη και διέδωσε το νέο καλλιτεχνικό ύφος και το δημιουργό του στους κάτοικους της πόλης. Εντούτοις, υπάρχουν αποδείξεις ότι το σχέδιο για την αφίσα ήταν αντιγραφή από ένα έργο του διάσημου ζωγράφου Πωλ Γκωγκέν. Η Μπερνάρ ήταν τόσο ικανοποιημένη από την επιτυχία της αφίσας αυτής ώστε έκλεισε συμβόλαιο έξι χρόνων με τον Μούχα.

Bernhardt was so satisfied with the success of this first poster that she began a six-year contract with Mucha.
Mucha produced a flurry of paintings, posters, advertisements, and book illustrations, as well as designs for jewelry, carpets, wallpaper, and theatre sets in what was termed initially The Mucha Style but became known as Art Nouveau (French for "new art"). Mucha's works frequently featured beautiful young women in flowing, vaguely Neoclassical-looking robes, often surrounded by lush flowers which sometimes formed halos behind their heads. In contrast with contemporary poster makers he used pale pastel colors.

Ο Μούχα δημιούργησε πολυάριθμους πίνακες, αφίσες, διαφημίσεις και εικονογραφήσεις βιβλίων καθώς και σχέδια για κοσμήματα, χαλιά, ταπετσαρίες και θεατρικά σκηνικά σε ένα ύφος που αρχικά ονομάστηκε ύφος Μούχα αλλά έγινε γνωστό ως Άρ Νουβό. Τα έργα του Μούχα συχνά παρουσίαζαν όμορφες και υγιείς νέες γυναίκες με ρούχα νεοκλασικού ύφους που ήταν συχνά περιτριγυρισμένες με πολλά λουλούδια τα οποία κάποιες φορές σχημάτιζαν στεφάνια πάνω από τα κεφάλια τους. Σε αντίθεση με τους άλλους δημιουργούς αφισών της εποχής, χρησιμοποιούσε πιο απαλά παστέλ χρώματα. Η Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1900 διέδωσε το "ύφος Μούχα" διεθνώς. Διακόσμησε το περίπτερο της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και συνεργάστηκε στη δημιουργία του Αυστριακού.

Mucha's style was given international exposure by the 1900 Universal Exhibition in Paris, of which Mucha said, "I think [the Exposition Universelle] made some contribution toward bringing aesthetic values into arts and crafts."^[7] He decorated the Bosnia and Herzegovina Pavilion and collaborated with decorating the Austrian Pavilion. His Art Nouveau style was often imitated. The Art Nouveau style however, was one that Mucha attempted to disassociate himself from throughout his life; he always insisted that rather than maintaining any fashionable stylistic form, his paintings were entirely a product of himself and Czech art. He declared that art existed only to communicate a spiritual message, and nothing more; hence his frustration at the fame he gained by his commercial art, when he most wanted to concentrate on more artistic projects.

Το Αρ Νουβό ύφος του συχνά έτυχε μίμησης. Εντούτοις, ο Μούχα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του προσπάθησε να απομακρύνει τον εαυτό του από το ύφος αυτό. Πάντα επέμενε ότι τα έργα του προέρχονταν εκ των έσω του και από την τσεχική τέχνη παρά από εμμονή σε κάποια φόρμα καλλιτεχνικού ύφους της μόδας. Δήλωνε ότι η τέχνη υπήρχε μόνο για να εκφράζει ένα πνευματικό μήνυμα και τίποτε περισσότερο και ως εκ τούτου ένιωθε απογοήτευση με την δόξα που κέρδισε μέσα από την εμπορική τέχνη ενώ πάντα ήθελε να επικεντρωθεί σε πιο ευγενή έργα που θα εξύψωναν την τέχνη και τον τόπο γέννησής του.

Mucha married Maruška (Marie/Maria) Chytilová on 10 June 1906, in Prague. The couple visited the U.S. from 1906 to 1910, during which time their daughter, Jaroslava, was born in New York City. They also had a son, Jiří, (born 12 March 1915 in Prague; died 5 April 1991 in Prague) who later became a journalist, writer, screenwriter, author of autobiographical novels and studies of the works of his father. In the U.S., Mucha expected to earn money to fund his nationalistic projects to demonstrate to Czechs that he had not "sold out".^[5] He was assisted by millionaire Charles R. Crane, who used his fortune to help promote revolutions and, after meeting Thomas Masaryk, Slavic nationalism. Alphonse and his family returned to the Czech lands and settled in Prague, where he decorated the Theater of Fine Arts, contributed his time and talent to create the murals in the Mayor's Office at the Municipal House, and other landmarks around the city. When Czechoslovakia won its independence after World War I, Mucha designed the new postage stamps, banknotes, and other government documents for the new state.

Ο Μούχα παντρεύτηκε την Μαρούσκα (Μαρί/Μαρία) Τσιτίλοβα στις 10 Ιουνίου 1906 στην Πράγα. Το ζευγάρι επισκέφτηκε τις ΗΠΑ από το 1906 μέχρι το 1910 και η κόρη τους Γιαροσλάβα γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Εκεί προσδοκούσε να κερδίσει χρήματα για να χρηματοδοτήσει τα εθνικιστικά του σχέδια για να δείξει στους Τσέχους ότι δεν είχε "πουληθεί". Έλαβε υποστήριξη από τον εκατομμυριούχο Τσαρλς Ρ. Κρέιν, ο οποίος χρησιμοποίησε την περιουσία του για να προάγει επαναστάσεις και μετά την γνωριμία του με τον Θωμά Μάζαρυκ, το Σλαβικό εθνικισμό. Η οικογένεια κατόπιν επέστρεψε στις Τσεχικές περιοχές και εγκαταστάθηκε στην Πράγα όπου διακόσμησε το Θέατρο Καλών Τεχνών, συνέβαλε τις τοιχογραφίες στο γραφείο του δημάρχου στο Δημαρχείο και σε άλλα ορόσημα της πόλης. Όταν η Τσεχοσλοβακία κέρδισε την ανεξαρτησία της μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μούχα σχεδίασε τα καινούρια γραμματόσημα, χαρτονομίσματα και άλλα κυβερνητικά έγγραφα για το νέο κράτος.

The rising tide of fascism during the late 1930s resulted in Mucha's works and his Slavic nationalism being denounced in the press as 'reactionary'. When German troops moved into Czechoslovakia during the spring of 1939, Mucha was among the first persons to be arrested by the Gestapo. During his interrogation, the aging artist became ill with pneumonia. Though released eventually, he may have been weakened by this event. He died in Prague on 14 July 1939, due to lung infection, and was interred there in the Vyšehrad cemetery

Η άνοδος του Φασισμού στα τέλη του 1930 οδήγησαν στη καταδίκη των έργων του Μούχα και του Σλαβικού εθνικισμού του από τον Τύπο ως 'αντιδραστικών'. Όταν ο Γερμανικός στρατός μπήκε στην Τσεχοσλοβακία την άνοιξη του 1939, ο Μούχα ήταν από τους πρώτους που συνελήφθησαν από την Γκεστάπο. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ο ηλικιωμένος καλλιτέχνης αρρώστησε από πνευμονία. Αν και τελικά αφέθηκε ελεύθερος, δεν ανάρρωσε ποτέ από την πίεση αυτού του περιστατικού ούτε από το ότι είδε να εισβάλλουν και να κατακτούν την πατρίδα του. Πέθανε στην Πράγα στις 14 Ιουλίου 1939 από λοίμωξη των πνευμόνων και ενταφιάστηκε εκεί στο νεκροταφείο του Βίσεχραντ.