Ξέρω ότι έχουμε χειμώνα . Αυτή
όμως η ανάρτηση είναι καλοκαιρινή και ίσως ανεπίκαιρη. Οργανώνοντας όμως τον χώρο
μου τα βρήκα και πολλές μνήμες ξυπνήσανε μέσα μου.
Όταν σκέφτομαι τις παιδικές διακοπές μία εικόνα μου έρχεται
στο μυαλό. Την μαμά μου και ένα μικρό κοριτσάκι δίπλα της να οργώνουν την παραλία
ψάχνοντας για κοχύλια. Κάθε καλοκαίρι κάθε μέρα των διακοπών. Περίμενα με ανυπομονησία
πότε θα πει η μητέρα μου την μαγική λέξη ώστε να αρχίσει το κυνήγι αυτό του θησαυρού.
Με εξίταρε όλο αυτό. Δεν ξέρω γιατί. Θυμάμαι τον ενθουσιασμό μου όποτε έβρισκα
μεγάλα και όμορφα κοχύλια. Με όλο καμάρι της τα έδειχνα. «κοίτα μαμά, κοίτα τι
βρήκα» και αυτή μου χαμογελούσε. Από τότε που θυμάμαι λοιπόν τον εαυτό μου αυτή
την εικόνα έχω. Και τα χρόνια πέρασαν και πολλά κοχύλια είχαν μαζευτεί. Θυμάμαι
τα μικρά τα κάναμε κολιέ και βραχιόλια. Τα αρματωνόμουνα και έλεγα σε όλους «εμείς
τα μαζέψαμε. Εμείς τα φτιάξαμε» και φυτευότανε μέσα μου το ¨μικρόβιο¨ της δημιουργίας.
Μεγάλωσα και οι οικογενειακές διακοπές σταμάτησαν. Με την
παρέα πια κάναμε συνήθως ελεύθερο κάμπινγκ. Εγώ όμως το κυνήγι του θησαυρού το
κουβαλούσα μέσα μου. Και μέχρι σήμερα όταν βρεθώ σε παραλία πάντα κοιτάω κάτω ψάχνοντας
κοχύλια.
Σήμερα λοιπόν θα μοιραστώ μαζί σας τους θησαυρούς μου. Αυτά τα
υπέροχα όστρακα που μοιάζουν τόσο μεταξύ τους αλλά όλα είναι διαφορετικά.
Καλό χειμώνα να έχουμε.:p
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου