Είναι κάτι που το κάνω συχνά. Πάντα μαζί με την Φοίβη. Άλλοτε
και με άλλη παρέα .
Αγαπώ το περπάτημα, αγαπώ την νύχτα όσο αγαπώ και την μέρα. Η
νύχτα όμως έχει κάτι μαγικό. Μου αρέσει να βγάζω την Φοίβη βόλτα μετά της δώδεκα,
τότε που όλα ηρεμούν, όλα ησυχάζουν. Μ αρέσει να περπατάω στην σιωπή γιατί, δεν
ξέρω πως, αυτή η σιωπή μεταφέρεται και στο μυαλό μου που συνήθως είναι ένα χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου