Ας μιλήσουμε για αγάπη

Αγάπη

Αγάπη

Αγάπη

Το όνειρο κάθε ανθρώπου. Να αγαπηθεί. Όχι απαραίτητα να αγαπήσει αλλά να αγαπηθεί. Πόσο εύκολο είναι όμως? Υπάρχει αγάπη? Αγάπη όπως  την ονειρευόμαστε. Υπάρχει? και αν υπάρχει γιατί τελικά καταλήγουμε να της φερόμαστε τόσο βίαια?.

Και τι είναι ειλικρινά η αγάπη? Τα ίδια τα λεξικά δεν δίνουν την σαφή της έννοια. Ένα σύνολο συναισθημάτων την περικλείουν. Μήπως όλα τα όμορφα τελικά είναι αγάπη? Αυτά που ανυψώνουν την ψυχή μας?

Η βικιπαίδεια γράφει  :
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης. Στη φιλοσοφία, η αγάπη είναι μια αρετή που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, συμπόνια και στοργή. Η αγάπη μπορεί επίσης να περιγραφεί ως δράση προς άλλους υποκινούμενες από συμπόνια. Ή, και ενέργειες προς άλλους βασισμένες στην στοργή. 

Τίποτα σαφές. Τι είναι λοιπόν η αγάπη ? γνωρίζει κανείς?

Γνωρίζουν αυτοί που την ένιωσαν. Αυτοί που θυσίασαν πράγματα για αυτήν. Ακόμα και την ίδια τους την ζωή.  Αυτοί την ζήσανε.

Όλοι έχουμε κάποια έννοια της αγάπης στο μυαλό μας. ίσως ο άνθρωπος δημιουργεί την έννοια της ανάλογα με τις ανάγκες και αυτά που μπορεί να δεχτεί. Αυτά που μπορεί να αντέξει. Αν ξέρω εγώ τι είναι αγάπη? Δεν ξέρω. Δεν είμαι σίγουρη. Σε αυτό το ποστ θα μιλήσω από την ψυχή μου. Θα μιλήσει η ψυχή μου. Θα κλείσω τα μάτια και θα νιώσω. Τι μπορεί να είναι η αγάπη.

Αγάπη για μένα είναι τα πάντα. Ο ήλιος, το φεγγάρι, τα φυτά, όλο το σύμπαν. Θεωρώ ότι τα πάντα γνωρίζουν την αγάπη εκτός τον άνθρωπο.

Η αγάπη πρέπει να σου δίνει φτερά. Να μη νιώθεις ότι τα πόδια σου πατάνε στην γη. Η αγάπη πρέπει να σε παρακινεί να κάνεις πράγματα πέρα από τα όρια σου. Να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τα πάντα για αυτήν. Να εξαλείψεις το εγώ σου. Τον εγωισμό σου, που είναι ο μόνος αντίπαλος της αγάπης.

Σε όλους μας έχει τύχη τουλάχιστον μια φορά στην ζωή μας να συναντήσουμε εκείνο το ηλικιωμένο ζευγάρι που είναι πολλά χρόνια μαζί και ακόμα κρατάει ο ένας  το χέρι του άλλου. Που κοιτιούνται και λάμπουν τα μάτια τους. Και όλοι τους έχουμε θαυμάσει και έχουμε αναρωτηθεί, καλά πώς? Πως τα κατάφεραν?

Έχω συναντήσει δύο τρία τέτοια  ζευγάρια στην ζωή μου. Έπρεπε να μάθω το μυστικό. Πήρα όμως την ίδια ακριβώς απάντηση και από τα τρία ζευγάρια. 

<< και εμείς τσακωνόμασταν. Και εμείς έχουμε πει λόγια. Αλλά πάντα πριν κοιμηθούμε φιλιόμασταν. Πριν κοιμηθούμε αγκαλιζόμασταν. Πριν κοιμηθούμε τα ξεχνάγαμε. >>

πως? Πως το καταφέρνατε?

<< παιδί μου όταν ξέρεις ότι ο άλλος σε αγαπάει ξέρεις και πως ότι κα να πει μόνο από αγάπη είναι. Όταν έχεις την γνώση ότι ο σύντροφος σου σε αγαπάει ξέρεις και να συγχωρείς. Δεν υπάρχει εγωισμός. Υπάρχει μόνο ένα . η αγάπη. >>

Ναι αυτό είναι αγάπη. Να μην υπάρχεις εσύ χωρίς τον άλλων. Να του κρατάς το χέρι σε κάθε περίσταση της ζωής. Να μην γυρίζεις την πλάτη σου μετά από καυγά. Αν ξαπλώσεις με ανοιχτή την καρδία σου θα ξυπνήσεις και με ανοιχτή καρδιά. Και αυτό μόνο ένα συναίσθημα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις. Ευτυχία.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό να το κατανοήσουμε? Και όμως είναι. Όταν μέσα μας αφήνουμε να ζει ο εγωισμός. Ο εχθρός της αγάπης. 

Όλοι μας πριν πέσουμε για ύπνο έχουμε ευχηθεί να έρθει αυτός ο ένας /μία στην ζωή μας. έχουμε ονειρευτή την ιδανική σχέση. Την ιδανική αγάπη. Όμως, εμείς, οι μικροί μπροστά στην αγάπη, όταν μας έρθει γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί. Μας ενοχλεί το ένα και το άλλο. Πνιγόμαστε. Πρέπει να θυσιάσουμε τον εγωισμό μας. και αυτό δεν είναι εύκολο. Ενώ δεν είναι τίποτα. Δεν είναι εύκολο. Και μένουμε εκεί πάλι μόνη μας κατηγορώντας τον /την σύντροφο ότι δεν ήταν σωστοί. Ότι έφταιγε σε αυτό και το άλλο. Μη κοιτώντας μέσα μας. μη βλέποντας την αλήθεια. Ότι εμείς οι ίδιοι δεν ήμασταν ικανή να την διαχειριστούμε. Όλο ζητάμε χωρίς να είμαστε διαθέσιμοι να δώσουμε. Να δώσουμε αγάπη, ανιδιοτέλεια, να συχωρέσουμε, να πάμε μπροστά.

Και όμως ζητάμε με τόσο πάθος να αγαπηθούμε, να μας συχωρούν, να είναι δίπλα μας. και εμείς πουθενά. Μόνο να πάρουμε και να μη δώσουμε.

Η αγάπη είναι ίσως ο πιο εύκολος αλλά συγχρόνως ο πιο δύσκολος δρόμος. Όσοι όμως αγάπησαν αληθινά θυσίασαν τα πάντα. Και δεν μιλώ μόνο για την ερωτική αγάπη. Υπήρξαν άνθρωποι πάνω στην γη που πάλεψαν για αυτήν. Για την αγάπη. Για την αγάπη. Για την αγάπη.

Νέλσον Μαντέλα

Μαχάτμα Γκάντι

Μητέρα Τερέζα και άλλοι πολλοί. 

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτόν ήταν ότι δεν είχαν εγωισμό. Δεν τους ένοιαζε το εγώ τους. Αλλά το σύνολο. 

Η πραγματική αγάπη, η αληθινή, έρχεται μια φορά στην ζωή του καθενός από εμάς. Αν την διώξουμε δεν θα ξανάρθει ποτέ. Αν είμαστε ανεπαρκείς μπροστά της δεν είμαστε άξιοι να την έχουμε. Θα φύγει αφήνοντας ένα τεράστιο κενό μέσα μας. και όσο εγωιστές και να ήμαστε, και όσο να κάνουμε ότι δεν νιώθουμε αυτό το κενό. Αυτό θα είναι εκεί και θα μας τρώει. Όσο και να κλείνουμε τα μάτια. Θα ναι εκεί.

Είμαι άνθρωπος της αγάπης. Είναι στην φύση μου. Έχει έρθει η αγάπη στην ζωή μου. Ότι και να γίνει εγώ θα είμαι εκεί για να την δίνω. Ποτέ δεν με ένοιαζε τι κάνουν οι άλλοι. Αυτό που με νοιάζει είναι τι κάνω εγώ. Όσο και να θέλει κάποιος να σε πληγώσει θα τα καταφέρει αν εσύ το επιτρέψεις στον εαυτό σου να πληγωθεί. Αν τα κοιτάς όλα με μεγαλοψυχία, αν δίνεις μόνο αγάπη, αγάπη θα προσελκύσεις. Μπορεί όχι από αυτούς που σε πλήγωσαν αλλά από άλλους. Δεν έχει σημασία. Σημασία για μένα είναι να μη χάνεις τον εαυτό σου.

Και αν ήρθε η αγάπη και την έχασες, είτε από λάθος χειρισμό δικό σου, είτε γιατί αυτός / αυτή που ήθελες να την δώσεις δεν την δέχτηκε μη στεναχωριέσαι. Κράτα την μέσα σου σαν φυλαχτό. Μη σε πιάνει ο εγωισμός και εκδικηθείς ή τιμωρήσεις. Καλύτερα διεκδίκησε την. Και αν δεις πάλι ότι τίποτα δεν γίνετε άπλωσε τα χέρια αγκάλιασε την. Κράτα την σφιχτά και κάνε την όπλο σου.

Η αγάπη λένε τα νικάει όλα. Όχι, δυστυχώς. Δεν μπορεί να νικήσει τα πάντα. Θα νικήσει μόνο όταν ο άνθρωπος την αφήσει να νικήσει. Γιατί ευτυχώς στο χάος που υπάρχει μέσα μας έχουμε τουλάχιστον ακόμα την επιλογή να επιλέγουμε. Το θέμα είναι τι πραγματικά θέλουμε. Θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από τις πράξεις μας, τις επιλογές μας? να ρίχνουμε το φταίξιμο παντού? Όχι . εγώ δεν θέλω αυτό. θεωρώ ότι προσωπικά τιμωρούμε για τις πράξεις μου. Τιμωρούμε όταν μπερδεύομαι και χάνομαι και επιλέγω λάθος. Όχι γιατί κάποιος με τιμωρεί αλλά γιατί εγώ η ίδια κρίνω τόσο σκληρά τον εαυτό μου που αυτοτιμωρούμε. Ο χειρότερος εχθρός σου είναι ο ίδιος ο εαυτός σου. γι αυτό μη του κηρύξεις ποτέ πόλεμο. Και αυτό κρύβει μία αλήθεια. Μην αφήνουμε τα άσχημα συναισθήματα να μας κατακλείνουν ενώ μέσα η ψυχή μας θέλει άλλα ιδίως όταν γνωρίζουμε  ότι εκεί έξω , κάπου, μας περιμένει η αγάπη.

Να ξέρετε ότι ήμαστε προσελκύουμε. Αν η καρδιά σας είναι ανοιχτή η ψυχής σας γεμάτη, αν εσείς αγαπάτε, αγάπη θα προσελκύσετε. Πάντα θα υπάρχει κάποιος ή κάποια που θα σας αγαπάει. Σε εσάς το μόνο που θα μένει είναι να έχετε την σοφία να ξεχωρίσετε ποια θα είναι αληθινή. Και δεν πειράζει αν δεν μπορέσατε να την ξεχωρίσετε σωστά. Θα μάθετε. Μη νιώθετε ότι χάσατε.  Χαμένος είναι μόνο αυτός που δειλιάζει. Που κρύβετε πίσω από τις λέξεις. Αυτός που τρέχοντας το βάζει στα πόδια. Από φόβο. Γιατί πολλές φορές φοβίζει τους ανθρώπους. Φοβίζει αυτούς που δεν την έχουν νιώσει ποτέ. Θίγονται από αυτήν. Από το μεγαλείο της.

Η αγάπη υπάρχει. Είναι παντού. Μα πιο πολύ μέσα μας. πολλές φορές μας πονάει. Θέλουμε να ξεριζώσουμε την καρδιά μας. άλλες πάλι μας ανυψώνει. Μας κάνει να μετακινήσουμε βουνά. Χωρίς αυτήν νιώθουμε μισή. Ζούμε μισή ζωή.

Η ζωή όμως  θα βρει τον δρόμο της με ή χωρίς αυτήν. Θα προχωρήσουμε με ή χωρίς αυτήν. Δεν πειράζει αν δεν μπορέσαμε να την εκτιμήσουμε όταν ήρθε. Ή κάποιοι δεν μπόρεσαν να την εκτιμήσουνε όταν την δώσαμε.

Η αγάπη είναι παντού. Απλά μόνο λίγοι μπορούν να την δουν.

Δείτε την, δημιουργήστε την. Την βλέπω, υπάρχει. Βάλτε την ασπίδα.

Η αγάπη είναι μέσα μας. και τυχερή όσοι την νιώθουν.

Την έχω και εγώ φυλαχτό, μέσα μου. Και θα σ αγαπώ για πάντα.  Και εσένα και τα πάντα. Ευγνώμον για  την ζωή που μου δόθηκε και το λιγότερο που μπορώ τουλάχιστον να κάνω είναι αυτό. Να αγαπώ.

Νιώστε ελεύθεροι να σχολιάσετε να μου πείτε την άποψη σας. Μόνο ότι κάνετε να το κάνετε με αγάπη.