Η λίμνη Μπελέτσι

Τον τελευταίο καιρό έχω ανάγκη για εκδρομές. Ίσως γιατί το καλοκαίρι έρχεται στο τέλος του. Ακόμα έχουμε ωραίο καιρό. Στην ιδέα όμως ότι ο καιρός όσο πάει θα χαλάει η μέρα θα μικραίνει με έχει πιάσει μια διάθεση για φυγή.

Έτσι χθες πέρασε ο κολλητούλης  και με πήρε, πήραμε και την Φοίβη και ανηφορίσαμε προς Πάρνηθα. Στην λίμνη Μπελέτσι.

Η λίμνη Μπελέτσι είναι τεχνητή λίμνη. Είναι εύκολο να την βρείτε και υπάρχουν πολλές αναφορές της μέσα στον κυβερνοχώρο. Σας προτείνω να πάτε. Είναι πολύ όμορφα, γαλήνια. Και να πάτε μεσοβδόμαδα όπως εμείς θα συναντήσετε και ελάχιστο κόσμο.

Φυσικά η Φοίβη έκανε και φίλο.

Περάσαμε πολύ ωραία. Βρήκαμε το κέντρο μας σε αυτή την πανέμορφη γαλήνη που δημιουργεί η λίμνη, η φύση.

Γελάσαμε με την ψυχή μας. η Φοίβη έδωσε ρεσιτάλ με τις πάπιες. Ήταν υπέροχα.

Ετοιμάζονται σχέδια και  για άλλη εκδρομούλα τώρα. Ίσως και κανένα διήμερο. Θα δείξει. Όπου πάω θα παίρνω και εσάς μαζί μου. Και θα προσπαθώ να σας κάνω να ταξιδέψετε έστω και νοητά για λίγο.

Τα λέμε σύντομα.

Σύνορα παντού.

Για σε όλους.

Σας έχω ξαναπεί ότι τα βράδια νυχτοπερπατάω μέσα σε σοκάκια και πλατείες. Από τις μιάμιση δύο μέχρι ότι ώρα πάει, αν δείτε μια κοπέλα, με ένα σκυλί χωρίς λουρί να κοιτάει τον ουρανό να ξέρετε είμαι εγώ.

Αυτή την ώρα είναι όλα ήσυχα. Όλα κοιμούνται. Είναι πολύ όμορφα.

Τον τελευταίο καιρό ανακάλυψα έναν δρόμο που μ αρέσει πολύ. Αυτός ο δρόμος καταλήγει σε μια πλατεία που πρώτη φορά είδα και σε ένα μικρό σοκάκι που σε βγάζει σε μία γειτονιά περίεργη, με τα δεδομένα της περιοχής. Είναι σαν να ξεχάστηκε εκεί, από μια άλλη εποχή. Παλιές μονοκατοικίες, πολλές αλάνες, και λουλούδια στα μπαλκόνια.

Κόλλησα με αυτόν τον δρόμο. Κάθε μέρα κάνουμε την ίδια διαδρομή. Τον έμαθε και η Φοιβη έμαθα και εγώ τα σημεία στάσης της Φοιβης και η βόλτα γίνετε ευτυχία.

Αυτή την ώρα μερικές φορές γνωρίζεις και άλλους ονειροπόλους και κάνεις συζητήσεις και χάνεις τον χρόνο.

Χθες λοιπόν γνώρισα δύο από αυτούς,  στην πλατεία. Τον Άκι και τον Γιώργο. Είχαν σκύλο τον Ντάργκο ένα όμορφο μπόξερ και έτσι έκανε και η Φοιβη φίλο.

Μιλάγαμε για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα. Κατά μήκος της πλατείας υπάρχει ένας μεγάλος σχετικά δρόμος, διπλής λωρίδας, με φυτεμένη με φυτά νησίδα στην μέση.

Τους είπα ότι δεν έχω πολύ καιρό που πηγαίνω εκεί και δεν μπορώ να καταλάβω αν είμαι Χολαργό ή είμαι Αγια Παρασκευή. Τότε μου έδειξαν τον δρόμο και μου είπαν ότι χωρίζει τους δήμους. Ο ένας δρόμος ανήκει στον Χολαργό και ο άλλος στην Αγία Παρασκευή . Έπαθα σοκ. Δεν πίστευα αυτό που άκουγα. Το έχω ακούσει και για άλλους δρόμους αλλά, δεν ξέρω γιατί,  συγνώμη βλέπετε πουθενά στην γη σύνορα? Υπάρχουν πάνω στην γη πουθενά σύνορα? Γιατί αν υπάρχουν δεν τα χω δει ποτέ. Σε τόσες φωτογραφίες της γης από δορυφόρο που έχω δει, δεν μπορεί θα τα είχα προσέξει.

 Τι είναι αυτά?

Και άντε και βάλαμε σύνορα. Σύνορα μέσα σε μια πόλη, γιατί? Ακούγομαι τρελή? Όταν υπάρχουν δυο δήμοι με έναν δήμαρχο γιατί ο δήμος δεν γίνετε ένας? Έστω αυτό. Ας αρχίσουμε από εκεί, για να καταλήξουμε στα μεγάλα σύνορα. Γιατί?

Τόσες πολλές ταμπέλες. Εσύ είσαι από το κολωνάκι εσύ από Παγκράτι. Γιατί να χωρίζονται ΄έτσι οι άνθρωποι? Είναι σοκαριστικό? Η εγώ το μεγαλώνω στο μυαλό μου? Γιατί εγώ το βλέπω σαν εκείνα τα μικρά που από εκεί αρχίζουν όλα..

Και αν υπάρχουν σύνορα γύρω μας τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να  μη βάζουμε σύνορα  στο μυαλό μας. Στην ψυχή μας, στην καρδιά μας. Ας ανοίξουμε λίγο το μυαλό μας. Ας αρχίσουμε να κοιτάμε με άλλη ματιά τα πράγματα.

Ναι ονειροπόλα. Κλεισμένη στον δικό μου μαγικό κόσμο. Είναι ωραία εδώ όμως. Ξέρω σας ζητάω πολλά. Όταν το μυαλό μένει κλειστό για μικρά καθημερινά πράγματα δεν θα ανοίξει για τα μεγάλα. Θέλει πολύ δουλειά και ποιος κάθεται τώρα να ασχοληθεί. Μια χαρά ήμαστε βολεμένοι, γιατί να ξεβολευφτούμε. Θέλει δουλεία να κόψεις τον ομφάλιο λώρο από τις πεποιθήσεις που χρόνια κουβαλάς μέσα σου. Που σε έχουν κάνει να κοιτάς με μάτια κλειστά τον κόσμο, το σήμερα , το αύριο.

Για μένα δεν υπάρχουν σύνορα. Δεν υπάρχουν πρέπει. Τα πρέπει τα βάζουμε εμείς. Εκεί που θέλουμε. Εκεί που μας βολεύουν. Δεν θέλω να βολευτώ. Το μυαλό είναι δικό μου. Μου ανήκει. Από τα λίγα που μου ανήκουν. Αποφασίζω λοιπόν να το κρατήσω ανοιχτό. Θα προσπαθήσω να βλέπω την αλήθεια.

Όταν υπάρχουν σύνορα έξω μας, υπάρχουν και μέσα μας. Είμαστε όλοι ένα. Και αυτή είναι η μοναδική αλήθεια. Είτε την δεχόμαστε, είτε όχι. Όλοι μεγαλωμένη σε διαφορετικές συνθήκες ζωής, όλοι όμως ένα.

Δες την αλήθεια. Δες καθαρά. Δες αυτό που βλέπουν τα πουλιά. Ουρανό, θάλασσα και γη.

Σύνορα παντού. Στο μυαλό, στην καρδιά, στην ψυχή.

Σύνορα παντού.

Σπάστε τα.

Νυχτερινή βόλτα στο πάρκο του Παπάγου

Είναι κάτι που το κάνω συχνά. Πάντα μαζί με την Φοίβη. Άλλοτε και με άλλη παρέα .

Αγαπώ το περπάτημα, αγαπώ την νύχτα όσο αγαπώ και την μέρα. Η νύχτα όμως έχει κάτι μαγικό. Μου αρέσει να βγάζω την Φοίβη βόλτα μετά της δώδεκα, τότε που όλα ηρεμούν, όλα ησυχάζουν. Μ αρέσει να περπατάω στην σιωπή γιατί, δεν ξέρω πως, αυτή η σιωπή μεταφέρεται και στο μυαλό μου που συνήθως είναι ένα χάος. 

 

 

 

How to make huge pom poms

Hello friends!!!!!! This weeks video is How to make huge pom poms. Also check the other video How to make normal pom poms. See you next week. Thanks for watcing. Feel free to share ;)


materials

1. cardboard
2. yarn
3.middle size plate
4. little size cap
5.scissors
6.pen

the video How to

thanks for watching !!!!!!!!!!! see you <3

Ας μιλήσουμε για αγάπη

Αγάπη

Αγάπη

Αγάπη

Το όνειρο κάθε ανθρώπου. Να αγαπηθεί. Όχι απαραίτητα να αγαπήσει αλλά να αγαπηθεί. Πόσο εύκολο είναι όμως? Υπάρχει αγάπη? Αγάπη όπως  την ονειρευόμαστε. Υπάρχει? και αν υπάρχει γιατί τελικά καταλήγουμε να της φερόμαστε τόσο βίαια?.

Και τι είναι ειλικρινά η αγάπη? Τα ίδια τα λεξικά δεν δίνουν την σαφή της έννοια. Ένα σύνολο συναισθημάτων την περικλείουν. Μήπως όλα τα όμορφα τελικά είναι αγάπη? Αυτά που ανυψώνουν την ψυχή μας?

Η βικιπαίδεια γράφει  :
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης. Στη φιλοσοφία, η αγάπη είναι μια αρετή που εκπροσωπεί την ανθρώπινη ευγένεια, συμπόνια και στοργή. Η αγάπη μπορεί επίσης να περιγραφεί ως δράση προς άλλους υποκινούμενες από συμπόνια. Ή, και ενέργειες προς άλλους βασισμένες στην στοργή. 

Τίποτα σαφές. Τι είναι λοιπόν η αγάπη ? γνωρίζει κανείς?

Γνωρίζουν αυτοί που την ένιωσαν. Αυτοί που θυσίασαν πράγματα για αυτήν. Ακόμα και την ίδια τους την ζωή.  Αυτοί την ζήσανε.

Όλοι έχουμε κάποια έννοια της αγάπης στο μυαλό μας. ίσως ο άνθρωπος δημιουργεί την έννοια της ανάλογα με τις ανάγκες και αυτά που μπορεί να δεχτεί. Αυτά που μπορεί να αντέξει. Αν ξέρω εγώ τι είναι αγάπη? Δεν ξέρω. Δεν είμαι σίγουρη. Σε αυτό το ποστ θα μιλήσω από την ψυχή μου. Θα μιλήσει η ψυχή μου. Θα κλείσω τα μάτια και θα νιώσω. Τι μπορεί να είναι η αγάπη.

Αγάπη για μένα είναι τα πάντα. Ο ήλιος, το φεγγάρι, τα φυτά, όλο το σύμπαν. Θεωρώ ότι τα πάντα γνωρίζουν την αγάπη εκτός τον άνθρωπο.

Η αγάπη πρέπει να σου δίνει φτερά. Να μη νιώθεις ότι τα πόδια σου πατάνε στην γη. Η αγάπη πρέπει να σε παρακινεί να κάνεις πράγματα πέρα από τα όρια σου. Να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τα πάντα για αυτήν. Να εξαλείψεις το εγώ σου. Τον εγωισμό σου, που είναι ο μόνος αντίπαλος της αγάπης.

Σε όλους μας έχει τύχη τουλάχιστον μια φορά στην ζωή μας να συναντήσουμε εκείνο το ηλικιωμένο ζευγάρι που είναι πολλά χρόνια μαζί και ακόμα κρατάει ο ένας  το χέρι του άλλου. Που κοιτιούνται και λάμπουν τα μάτια τους. Και όλοι τους έχουμε θαυμάσει και έχουμε αναρωτηθεί, καλά πώς? Πως τα κατάφεραν?

Έχω συναντήσει δύο τρία τέτοια  ζευγάρια στην ζωή μου. Έπρεπε να μάθω το μυστικό. Πήρα όμως την ίδια ακριβώς απάντηση και από τα τρία ζευγάρια. 

<< και εμείς τσακωνόμασταν. Και εμείς έχουμε πει λόγια. Αλλά πάντα πριν κοιμηθούμε φιλιόμασταν. Πριν κοιμηθούμε αγκαλιζόμασταν. Πριν κοιμηθούμε τα ξεχνάγαμε. >>

πως? Πως το καταφέρνατε?

<< παιδί μου όταν ξέρεις ότι ο άλλος σε αγαπάει ξέρεις και πως ότι κα να πει μόνο από αγάπη είναι. Όταν έχεις την γνώση ότι ο σύντροφος σου σε αγαπάει ξέρεις και να συγχωρείς. Δεν υπάρχει εγωισμός. Υπάρχει μόνο ένα . η αγάπη. >>

Ναι αυτό είναι αγάπη. Να μην υπάρχεις εσύ χωρίς τον άλλων. Να του κρατάς το χέρι σε κάθε περίσταση της ζωής. Να μην γυρίζεις την πλάτη σου μετά από καυγά. Αν ξαπλώσεις με ανοιχτή την καρδία σου θα ξυπνήσεις και με ανοιχτή καρδιά. Και αυτό μόνο ένα συναίσθημα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις. Ευτυχία.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό να το κατανοήσουμε? Και όμως είναι. Όταν μέσα μας αφήνουμε να ζει ο εγωισμός. Ο εχθρός της αγάπης. 

Όλοι μας πριν πέσουμε για ύπνο έχουμε ευχηθεί να έρθει αυτός ο ένας /μία στην ζωή μας. έχουμε ονειρευτή την ιδανική σχέση. Την ιδανική αγάπη. Όμως, εμείς, οι μικροί μπροστά στην αγάπη, όταν μας έρθει γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί. Μας ενοχλεί το ένα και το άλλο. Πνιγόμαστε. Πρέπει να θυσιάσουμε τον εγωισμό μας. και αυτό δεν είναι εύκολο. Ενώ δεν είναι τίποτα. Δεν είναι εύκολο. Και μένουμε εκεί πάλι μόνη μας κατηγορώντας τον /την σύντροφο ότι δεν ήταν σωστοί. Ότι έφταιγε σε αυτό και το άλλο. Μη κοιτώντας μέσα μας. μη βλέποντας την αλήθεια. Ότι εμείς οι ίδιοι δεν ήμασταν ικανή να την διαχειριστούμε. Όλο ζητάμε χωρίς να είμαστε διαθέσιμοι να δώσουμε. Να δώσουμε αγάπη, ανιδιοτέλεια, να συχωρέσουμε, να πάμε μπροστά.

Και όμως ζητάμε με τόσο πάθος να αγαπηθούμε, να μας συχωρούν, να είναι δίπλα μας. και εμείς πουθενά. Μόνο να πάρουμε και να μη δώσουμε.

Η αγάπη είναι ίσως ο πιο εύκολος αλλά συγχρόνως ο πιο δύσκολος δρόμος. Όσοι όμως αγάπησαν αληθινά θυσίασαν τα πάντα. Και δεν μιλώ μόνο για την ερωτική αγάπη. Υπήρξαν άνθρωποι πάνω στην γη που πάλεψαν για αυτήν. Για την αγάπη. Για την αγάπη. Για την αγάπη.

Νέλσον Μαντέλα

Μαχάτμα Γκάντι

Μητέρα Τερέζα και άλλοι πολλοί. 

Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτόν ήταν ότι δεν είχαν εγωισμό. Δεν τους ένοιαζε το εγώ τους. Αλλά το σύνολο. 

Η πραγματική αγάπη, η αληθινή, έρχεται μια φορά στην ζωή του καθενός από εμάς. Αν την διώξουμε δεν θα ξανάρθει ποτέ. Αν είμαστε ανεπαρκείς μπροστά της δεν είμαστε άξιοι να την έχουμε. Θα φύγει αφήνοντας ένα τεράστιο κενό μέσα μας. και όσο εγωιστές και να ήμαστε, και όσο να κάνουμε ότι δεν νιώθουμε αυτό το κενό. Αυτό θα είναι εκεί και θα μας τρώει. Όσο και να κλείνουμε τα μάτια. Θα ναι εκεί.

Είμαι άνθρωπος της αγάπης. Είναι στην φύση μου. Έχει έρθει η αγάπη στην ζωή μου. Ότι και να γίνει εγώ θα είμαι εκεί για να την δίνω. Ποτέ δεν με ένοιαζε τι κάνουν οι άλλοι. Αυτό που με νοιάζει είναι τι κάνω εγώ. Όσο και να θέλει κάποιος να σε πληγώσει θα τα καταφέρει αν εσύ το επιτρέψεις στον εαυτό σου να πληγωθεί. Αν τα κοιτάς όλα με μεγαλοψυχία, αν δίνεις μόνο αγάπη, αγάπη θα προσελκύσεις. Μπορεί όχι από αυτούς που σε πλήγωσαν αλλά από άλλους. Δεν έχει σημασία. Σημασία για μένα είναι να μη χάνεις τον εαυτό σου.

Και αν ήρθε η αγάπη και την έχασες, είτε από λάθος χειρισμό δικό σου, είτε γιατί αυτός / αυτή που ήθελες να την δώσεις δεν την δέχτηκε μη στεναχωριέσαι. Κράτα την μέσα σου σαν φυλαχτό. Μη σε πιάνει ο εγωισμός και εκδικηθείς ή τιμωρήσεις. Καλύτερα διεκδίκησε την. Και αν δεις πάλι ότι τίποτα δεν γίνετε άπλωσε τα χέρια αγκάλιασε την. Κράτα την σφιχτά και κάνε την όπλο σου.

Η αγάπη λένε τα νικάει όλα. Όχι, δυστυχώς. Δεν μπορεί να νικήσει τα πάντα. Θα νικήσει μόνο όταν ο άνθρωπος την αφήσει να νικήσει. Γιατί ευτυχώς στο χάος που υπάρχει μέσα μας έχουμε τουλάχιστον ακόμα την επιλογή να επιλέγουμε. Το θέμα είναι τι πραγματικά θέλουμε. Θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από τις πράξεις μας, τις επιλογές μας? να ρίχνουμε το φταίξιμο παντού? Όχι . εγώ δεν θέλω αυτό. θεωρώ ότι προσωπικά τιμωρούμε για τις πράξεις μου. Τιμωρούμε όταν μπερδεύομαι και χάνομαι και επιλέγω λάθος. Όχι γιατί κάποιος με τιμωρεί αλλά γιατί εγώ η ίδια κρίνω τόσο σκληρά τον εαυτό μου που αυτοτιμωρούμε. Ο χειρότερος εχθρός σου είναι ο ίδιος ο εαυτός σου. γι αυτό μη του κηρύξεις ποτέ πόλεμο. Και αυτό κρύβει μία αλήθεια. Μην αφήνουμε τα άσχημα συναισθήματα να μας κατακλείνουν ενώ μέσα η ψυχή μας θέλει άλλα ιδίως όταν γνωρίζουμε  ότι εκεί έξω , κάπου, μας περιμένει η αγάπη.

Να ξέρετε ότι ήμαστε προσελκύουμε. Αν η καρδιά σας είναι ανοιχτή η ψυχής σας γεμάτη, αν εσείς αγαπάτε, αγάπη θα προσελκύσετε. Πάντα θα υπάρχει κάποιος ή κάποια που θα σας αγαπάει. Σε εσάς το μόνο που θα μένει είναι να έχετε την σοφία να ξεχωρίσετε ποια θα είναι αληθινή. Και δεν πειράζει αν δεν μπορέσατε να την ξεχωρίσετε σωστά. Θα μάθετε. Μη νιώθετε ότι χάσατε.  Χαμένος είναι μόνο αυτός που δειλιάζει. Που κρύβετε πίσω από τις λέξεις. Αυτός που τρέχοντας το βάζει στα πόδια. Από φόβο. Γιατί πολλές φορές φοβίζει τους ανθρώπους. Φοβίζει αυτούς που δεν την έχουν νιώσει ποτέ. Θίγονται από αυτήν. Από το μεγαλείο της.

Η αγάπη υπάρχει. Είναι παντού. Μα πιο πολύ μέσα μας. πολλές φορές μας πονάει. Θέλουμε να ξεριζώσουμε την καρδιά μας. άλλες πάλι μας ανυψώνει. Μας κάνει να μετακινήσουμε βουνά. Χωρίς αυτήν νιώθουμε μισή. Ζούμε μισή ζωή.

Η ζωή όμως  θα βρει τον δρόμο της με ή χωρίς αυτήν. Θα προχωρήσουμε με ή χωρίς αυτήν. Δεν πειράζει αν δεν μπορέσαμε να την εκτιμήσουμε όταν ήρθε. Ή κάποιοι δεν μπόρεσαν να την εκτιμήσουνε όταν την δώσαμε.

Η αγάπη είναι παντού. Απλά μόνο λίγοι μπορούν να την δουν.

Δείτε την, δημιουργήστε την. Την βλέπω, υπάρχει. Βάλτε την ασπίδα.

Η αγάπη είναι μέσα μας. και τυχερή όσοι την νιώθουν.

Την έχω και εγώ φυλαχτό, μέσα μου. Και θα σ αγαπώ για πάντα.  Και εσένα και τα πάντα. Ευγνώμον για  την ζωή που μου δόθηκε και το λιγότερο που μπορώ τουλάχιστον να κάνω είναι αυτό. Να αγαπώ.

Νιώστε ελεύθεροι να σχολιάσετε να μου πείτε την άποψη σας. Μόνο ότι κάνετε να το κάνετε με αγάπη.

Ευτυχώς που υπάρχουν οι φίλοι

Ευτυχώς που υπάρχουν οι φίλοι

Το καλοκαιράκι έρχεται στο τέλος του. Και δεν έχεις πάει διακοπές. Συμβαίνει κάτι απρόσμενο στην ζωή σου και τα αλλάζει όλα. Απογοητεύεσαι. Και εκεί που πάνε όλα στραβά τσουπ έρχεται κάτι το μαγικό. Οι φίλοι. Αυτοί που σ αγαπάνε για αυτό που είσαι, που μένουν χρόνια δίπλα σου, στα καλά σου και στα κακά σου, αυτοί που σε αποδέχονται με τα ελαττώματα σου, αυτοί που σε ανέχονται με τις παραξενιές σου, αυτοί που θα είναι πάντα δίπλα σου ακόμα και αν κάνεις λάθος.

Σαν δώρο ήρθανε λοιπόν, με πιάσανε από τους ώμους , με ταρακουνήσανε, με έβαλαν σε ένα αμάξι και φύγαμε.

Προορισμός Εύβοια

 

 

Ευχαριστώ πολύ. Όλους εσάς. Τους μικρούς μου ήρωες. Εσάς που δεν λέτε λόγια παχιά αλλά πράττεται όταν χρειαστεί.